Οπισθορρινική καταρροή

  • Τι είναι η οπισθορρινική καταρροή;
  • Πως επηρεάζεται η κατάποση;
  • Πως θεραπεύεται;
  • Και περισσότερα…

Οι αδένες που έχει η μύτη και ο λαιμός συνεχώς παράγουν βλέννη (1-2 λίτρα την ημέρα). Η βλέννη υγραίνει και καθαρίζει τον ρινικό βλεννογόνο, εμπλουτίζει με υδρατμούς τον εισπνεόμενο αέρα, εγκλωβίζει και καθαρίζει τα εισπνεόμενα σωματίδια και καταπολεμά τις φλεγμονές. Η βλέννη αυτή πηγαίνει στον λαιμό και καταπίνεται ασυναίσθητα. Η αίσθηση ότι η βλέννη συλλέγεται στον λαιμό και κατεβαίνει από το πίσω μέρος της μύτης λέγεται οπισθορρινική καταρροή. Η αίσθηση αυτή μπορεί να οφείλεται σε πολλές ή παχύρευστες εκκρίσεις χωρίς να αποκλείονται οι διαταραχές των μυών του λαιμού και της κατάποσης.

Τι προκαλεί διαταραχή των εκκρίσεων;

Λεπτόρευστες εκκρίσεις:

Οι αυξημένες λεπτόρευστες καθαρές εκκρίσεις μπορεί να οφείλονται σε κρυολόγημα, συνάχι, αλλεργίες, χαμηλή θερμοκρασία, έντονο φως, συγκεκριμένες τροφές ή καρυκεύματα, εγκυμοσύνη και άλλες ορμονικές αλλαγές.

Διάφορα φάρμακα όπως αντισυλληπτικά και αντιπυρετικά ή κατασκευαστικά προβλήματα μπορεί να παράγουν αυξημένες εκκρίσεις. Στα κατασκευαστικά προβλήματα περιλαμβάνεται η σκολίωση του ρινικού διαφράγματος, το οποίο είναι το χόνδρινο και οστέινο τοίχωμα, από εμπρός προς τα πίσω, που σχηματίζει τα ρουθούνια και χωρίζει τη μύτη σε δύο ίσα μέρη.

Παχύρευστες εκκρίσεις:

Οι παχύρευστες εκκρίσεις τον χειμώνα συνήθως προκαλούνται από την ξηρότητα του αέρα στα θερμαινόμενα κτήρια και σπίτια. Μπορεί επίσης να δημιουργηθούν από φλεγμονές της μύτης και των παραρρινικών κόλπων (ιγμορείων) και από αλλεργίες ιδίως στις τροφές όπως είναι τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

Εάν οι λεπτόρευστες εκκρίσεις γίνουν παχύρευστες και μετατραπούν σε πράσινες ή κίτρινες είναι πιθανό να έχει αναπτυχθεί φλεγμονή των παραρρινικών κόλπων από μικρόβια. Στα παιδιά, οι παχύρευστες εκκρίσεις από τη μια πλευρά της μύτης μπορεί να σημαίνουν ότι κάτι έχει κολλήσει μέσα στη μύτη όπως φασόλι, στουπωμένο χαρτί ή κομμάτι από παιχνίδι. Εάν παρατηρηθούν αυτά τα συμπτώματα είναι απαραίτητη η εξέταση από ειδικό γιατρό.

Πώς επηρεάζεται η κατάποση;

Προβλήματα στην κατάποση μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση των στερεών και υγρών τροφών στον λαιμό κι έτσι να κάνουν το πρόβλημα πιο σύμπλοκο ή να δώσουν την αίσθηση οπισθορρινικής καταρροής. Όταν τα νεύρα και οι μύες του στόματος, του λαιμού και του οισοφάγου δεν συνεργάζονται κατάλληλα, τότε οι αυξημένες εκκρίσεις μπορεί να εισέλθουν στον λάρυγγα, την τραχεία και τους βρόγχους προκαλώντας βραχνάδα, ανάγκη καθαρισμού του λαιμού και βήχα.

Διάφοροι παράγοντες συμβάλλουν στα προβλήματα κατάποσης:

  • Με την ηλικία οι μύες κατάποσης συχνά χάνουν τη δύναμη και τον συγχρονισμό και δυσκολεύουν ακόμη και τις φυσιολογικές εκκρίσεις να περάσουν μαλακά μέσα στο στομάχι.
  • Κατά τη διάρκεια του ύπνου η κατάποση γίνεται σε πιο αραιά διαστήματα και οι εκκρίσεις μπορεί να συσσωρευτούν. Έτσι στο ξύπνημα συχνά χρειάζεται έντονη προσπάθεια καθαρισμού του λαιμού και βήχας.
  • Όταν ο άνθρωπος είναι νευριασμένος κι έχει άγχος, οι μύες του λαιμού μπορεί να προκαλέσουν σπασμούς και αυτό δίνει την αίσθηση ότι υπάρχει ένας κόμπος ή διόγκωση στον λαιμό. Ο συχνός καθαρισμός του λαιμού, ο οποίος συνήθως παράγει λίγη ή καθόλου βλέννη, μπορεί να κάνει το πρόβλημα χειρότερο, διότι αυξάνει τον ερεθισμό.
  • Υπερπλασίες ή πρηξίματα στον ανώτερο πεπτικό σωλήνα (στον αγωγό που περνάει η τροφή) μπορεί επίσης να επιβραδύνουν ή να αναστείλλουν την κίνηση των στερεών ή και των υγρών τροφών.

Τα προβλήματα κατάποσης μπορεί επίσης να έχουν σαν αιτία την γαστροοισοφαγική ή την λαρυγγοφαρυγγική παλινδρομική νόσο (παλινδρόμηση). Η νόσος αυτή είναι παλινδρόμηση στομαχικού περιεχομένου και οξέων μέσα στον οισοφάγο ή στον λάρυγγα και τον φάρυγγα. Τα συχνότερα συμπτώματα είναι πόνος ή κάψιμο στον λαιμό, καούρες στο στομάχι, ρεψίματα και δυσπεψία. Η παλινδρόμηση γίνεται πιο έντονη με την κατάκλιση ειδικά αμέσως μετά το φαγητό. Η διαφραγματοκήλη, η οποία γίνεται εκεί που ο οισοφάγος συνδέεται με το στομάχι, συνήθως συμβάλλει στην παλινδρόμηση.

Πώς επηρεάζεται ο λαιμός;

Η οπισθορρινική καταρροή συχνά οδηγεί σε πόνο και ερεθισμό του λαιμού. Παρ’ ότι συνήθως δεν υπάρχει φλεγμονή, οι αμυγδαλές και τα άλλα ανατομικά στοιχεία του λαιμού μπορεί να διογκωθούν. Αυτό οδηγεί σε δυσφορία και σε αίσθηση ότι υπάρχει μια διόγκωση στον λαιμό. Η επιτυχής θεραπεία της οπισθορρινικής καταρροής συνήθως απαλλάσσει τον λαιμό από αυτά τα συμπτώματα.

Πώς θεραπεύεται;

Επειδή απαιτείται σωστή διάγνωση, είναι απαραίτητη η λεπτομερής εξέταση των αυτιών, της μύτης, του λαιμού και πιθανώς εργαστηριακή, ενδοσκοπική και ακτινολογική μελέτη.

Η θεραπεία ποικίλλει και εξαρτάται από τις ακόλουθες αιτίες:

  • Οι μικροβιακές φλεγμονές θεραπεύονται με αντιβιοτικά. Τα φάρμακα αυτά πιθανώς να παράσχουν μόνο προσωρινή βελτίωση. Στις περιπτώσεις χρονίας ιγμορίτιδας (παραρρινοκολπίτιδας) ίσως απαιτείται ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση για διάνοιξη, καθαρισμό και παροχέτευση των παραρρινικών κόλπων, που δεν λειτουργούν σωστά.
  • Οι αλλεργίες ελέγχονται αποτελεσματικά με αποφυγή της αιτίας. Τα αντιϊσταμινικά, τα αποσυμφορητικά, τα κορτιζονούχα ρινικά σπρέϋ και οι άλλοι τύποι κορτιζόνης παρέχουν ανακούφιση. Η απευαισθητοποίηση με ενέσεις ή με υπογλώσσιες σταγόνες βοηθά επίσης πάρα πολύ. Πρέπει να γνωρίζετε ότι μερικά παλιά αντιϊσταμινικά μπορεί να ξηραίνουν και να κάνουν παχύρευστες τις οπισθορρινικές εκκρίσεις. Τα νεώτερα δεν έχουν αυτές τις ιδιότητες. Τα αποσυμφορητικά μπορεί να επιδεινώσουν την υψηλή αρτηριακή πίεση ή τις παθήσεις του θυρεοειδούς και της καρδιάς. Τα σπρέϋ κορτιζόνης μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια κάτω από ιατρική παρακολούθηση. Η κορτιζόνη από το στόμα και σε ενέσεις σπάνια κάνει επιπλοκές όταν χρησιμοποιείται για μικρό χρονικό διάστημα. Εάν απαιτείται χρήση αυτής πάνω από μία εβδομάδα χρειάζεται ειδικό πρόγραμμα θεραπείας.
  • Η Αγγειοκινητική ρινίτιδα περιγράφεται σαν μία μη αλλεργική ¨υπεραντιδραστική μύτη¨ που τη νιώθουμε μπουκωμένη, κλειστή ή υγρή. Θεραπεύεται με φάρμακα ή με εγχείρηση.
  • Η παλινδρόμηση (Γαστροοισοφαγική και λαρυγγοφαρυγγική παλινδρομική νόσος) θεραπεύεται με ανύψωση της κεφαλής του κρεβατιού 15-20 εκατοστά, αποφυγή φαγητών και ποτών 2-3 ώρες πριν την κατάκλιση και ειδικό διαιτολόγιο. Μερικές φορές απαιτούνται αντιόξινα φάρμακα που αναστέλλουν την παραγωγή στομαχικών οξέων ή πιο εξειδικευμένα φάρμακα. Δοκιμαστική θεραπεία συνήθως συνιστάται πριν κάνουμε λεπτομερείς διαγνωστικές εξετάσεις.
  • Όταν δεν είναι δυνατόν να καθορίσουμε επ’ ακριβώς την αιτία, μπορούμε να εφαρμόσουμε γενικά μέτρα (ενέργειες), που επιτρέπουν τις βλεννώδεις εκκρίσεις να περνάνε (διέρχονται) από τον λαιμό πιο εύκολα. Πολλοί άνθρωποι, ιδίως οι ηλικιωμένοι, χρειάζονται περισσότερα υγρά για να έχουν λεπτόρευστες εκκρίσεις. Πίνοντας περισσότερο νερό, μειώνοντας τον καφέ και αποφεύγοντας τα διουρητικά φάρμακα προσφέρουμε βοήθεια. Τα φάρμακα που ρευστοποιούν τις εκκρίσεις επίσης βοηθούν. Οι ρινικές πλύσεις μας απαλλάσσουν από τις παχύρευστες εκκρίσεις. Αυτές γίνονται 2-4 φορές τη μέρα με φυσιολογικό ορό, θαλασσινό νερό σε συσκευασίες, ή με χλιαρό αραιό αλατόνερο.

Περισσότερα για ιγμορίτιδες και πολύποδες

  • Οι παραρρινικοί κόλποι (ιγμόρεια) είναι αεροφόρες κοιλότητες στο κεφάλι γύρω από τη μύτη. Παράγουν βλέννη, που παροχετεύεται στη μύτη μέσα από μικρά στόμια. Απόφραξη των στομίων αυτών από πρήξιμο, που οφείλεται στο κρύο, στο συνάχι ή σε αλλεργίες μπορεί να οδηγήσει σε οξεία φλεγμονή των κόλπων.
    Ένα ιογενές κρυολόγημα που επιμένει 10 ή περισσότερες ημέρες μπορεί να μετατραπεί σε μικροβιακή φλεγμονή των κόλπων. Η φλεγμονή αυτή είναι δυνατόν να αυξήσει την οπισθορρινική καταρροή. Εάν υποψιάζεστε ότι έχετε φλεγμονή των παραρρινικών κόλπων (ιγμορίτιδα) πρέπει να εξεταστείτε από τον γιατρό σας γιατί μπορεί να χρειάζεστε αντιβιοτική θεραπεία. Όταν η απόφραξη των στομίων των κόλπων επιμένει, προκαλείται περισσότερο πρήξιμο της εσωτερικής επένδυσης (βλεννογόνου) των κόλπων και δημιουργείται η χρονία παραρρινοκολπίτιδα (χρονία ιγμορίτιδα).
  • Οι πολύποδες της μύτης και των κόλπων είναι συχνό επακόλουθο της χρονίας παραρρινικολπίτιδας (ιγμορίτιδας). Οι ασθενείς με πολύποδες έχουν ενοχλητική και επιμένουσα οπισθορρινική καταρροή. Είναι απαραίτητη η εξέταση από τον ειδικό Ωτορινολαρυγγολόγο, που θα περιλαμβάνει ενδοσκόπηση με άκαμπτο και εύκαμπτο ενδοσκόπιο και ειδική αξονική τομογραφία. Τα φάρμακα συνήθως προσφέρουν μικρή βοήθεια και θα χρειαστεί ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση της μύτης και των παραρρινικών κόλπων.
2018-03-29T15:38:00+02:00